چرا مردم باستان جمجمه را سوراخ می کردند؟ - تور با ما

در هزاران جمجمه ای که در آثار باستانی سراسر دنیا کشف شده، سوراخ هایی دیده شده است. با وجود اهمیّت ظاهری این جمجمه ها، هنوز دانشمندان نتوانسته اند از فرآیند سوراخ کردن جمجمه ای که اجداد ما انجام می داده اند، دفاع نمایند.

براساس برآورد های علم انسان شناسی، سوراخ کردن جمجمه در قرن بیستم در آفریقا و جزایر پُلی نِز و در دوران ماقبل تاریخ برای معالجه درد، برای مثال درد های ناشی از ضربه به سر و یا بیماری های عصبی بوده است. به عبارت دیگر، سوراخ کردن جمجمه به نوعی یک درمان پزشکی باستانی با ریسک بالا بوده و برای افراد مبتلا به صرع، سردرد های میگرنی، آبسه و لخته شدن خون، یا ترومای سر، انجام می شده است.

سوراخ کردن جمجمه در سرزمین های مختلفی مانند یونان باستان، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، آفریقا، پُلی نز و شرق دور رایج بوده است و چه بسا مردم این کار را مستقل در جا های دیگر نیز بسط و توسعه دادند.

بسیاری از فرهنگ ها تا انتها قرون وسطا سوراخ کردن جمجمه را کنار گذاشتند، اما تا اوایل قرن بیستم در تعداد کمی از بخش های دورافتاده آفریقا و جزایر پُلی نز همچنان انجام میشد.

با وجود اینکه سوراخ کردن جمجمه دلایل طبی و پزشکی داشته است، در گوشه کوچکی از روسیه، دانشمندان اطلاعاتی راا که تا آن موقع بدان آگاهی پیدا نکرده بودند کشف کردند که علت پزشکی نداشته و به آداب و رسوم مرتبط بوده است.

وظیفه تجزیه و تحلیل محتویات این گورستان به النا باتایوا، که اکنون یک محقق انسان شناس در دانشگاه فدرال جنوبی روستوف نا دونو، روسیه است، اختصاص یافت.

این موضوع نشان می دهد، مردم آن قسمت، در دوران عصر مس (عصر فرانوسنگی) علت موجهی برای انجام چنین کار خطرناکی داشته اند. در جمجمه های یافت شده اثری از ضربه یا بیماری نبوده؛ آیا این یک رسم بوده است؟!

النا متوجه شد، این سوراخ ها عادی نیستند. همه این حفره ها در یک نقطه بالای جمجمه در پشت سر (جایی که مو های بلند را در آن قسمت دم اسبی می بندند) صورت گرفته بود. سوراخ کردن این بخش به شدت خطرناک است و باعث خونریزی شدید و در نهایت مرگ می گردد. خانم باتایوا پس از چندی به علت پیدا نکردن شواهد کافی از ادامه تحقیق انصراف داد. بعضی از پژوهش ها نشان می دهد که انسان های باستان، علاوه بر درمان امراض، برای بیرون کردن ارواح خبیثه از بدن جمجمه هایشان را سوراخ می کردند.

پ